Bilimsel adı: Perognathus fasciatus. Yetişkin bir zeytin sırtlı cep faresi, 56 ile 68 mm’lik (2,2 ile 2,7 inç) bir kuyruk dahil olmak üzere, yaklaşık 125 ile 143 mm (4,9 ile 5,6 inç) arasında değişir. Zeytin sırtlı cep faresi 11 ile 14 g (0,4 ila 0,5 oz) ağırlığındadır. Baş, sırt ve yanlarındaki kürk, aralığının doğu kısmında koyu zeytin-kahverenginden batıda soluk devetüyü rengine kadar değişir. Alt kısımları, iki rengi ayıran dar krem renkli bir yan çizgi ile beyaz ya da ara sıra devetüyü rengindedir. Kulağının arkasında deve tüyü renkli bir nokta vardır.
Dağılım ve Yaşam Alanı
Zeytin sırtlı cep faresi, Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’nin büyük ovalarında yaşar. Doğal yaşam alanı, genellikle seyrek bitki örtüsü ve bazen kavak ya da pamuk ağacı (Populus sp.) gibi dağınık ağaçlar, saçaklı adaçayı (Artemisia frigida) gibi bitkiler içeren, kurak ve yarı kurak yüksek arazilerdeki otlaklardır. Zeytin sırtlı cep farelerinin yuvaları, hem kumlu hem de killi topraklarda bulunur.
Zeytin sırtlı cep faresi, Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’nin merkezi Great Plains bölgesinde yaygın olarak dağılmıştır. Korunan birçok alanda mevcutlardır ve yerel olarak yaygındırlar. Bu tür büyük tehditlerle karşılaşmamaktadır ve nüfusu sabittir. Bu nedenlerden dolayı, IUCN , bu kemirgen türünü “en az endişe verici” kemirgen türü olarak listelemiştir.
Davranış
Zeytin sırtlı cep faresi gececidir. 2 m (6 ft 7 inç) derinliğe ulaşabilen ve girişin her iki tarafında 3 m (9,8 ft) boyunca yayılan tünellere sahip, geniş bir oyuk sisteminde yeraltında yaşar. Beslenmelerinin büyük bir kısmını, yanak keselerinde toplanan ve fazlalıkları yuvadaki bölmelerde depolanan yabancı ot türlerinin tohumları oluşturur. Zeytin sırtlı cep fareleri ayrıca bitkilerin bazı yeşil kısımlarını da tüketir. Üreme yaz aylarında gerçekleşir ve genellikle 4 ile 6 yavrudan bir ya da daha fazla yavru üretilir.
Zeytin sırtlı cep farelerinin gebelik süresi 30 gündür. Bu türün bazı bölgelerde kış uykusuna yatmadığı bildirilir, ancak Alberta’da 8 aya kadar kış uykusunda kalabildiği gözlenmiştir. Yuvadaki tohumların oranı, cep faresinin sonbahar, kış ve ilkbaharın başlarında toprak üzerinde ortaya çıkmadığı zamanlarda, yaşamlarını devam ettirebilmelerine yardımcı olabilir. Esaret altında tutulan zeytin sırtlı cep farelerinin, tohumları toprak yüzeyinin altına sakladıkları ve daha sonraki bir tarihte, önbellekleri sayesinde kokuyla tohumları buldukları ve burunları ile toprağı araştırdıkları bilinmektedir. Ayrıca yanak keselerini yiyeceklerinden boşaltıp, kuma sürterek temizledikleri de görülmüştür.
Dağılım ve Yaşam Alanı
Zeytin sırtlı cep faresi, Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’nin büyük ovalarında yaşar. Doğal yaşam alanı, genellikle seyrek bitki örtüsü ve bazen kavak ya da pamuk ağacı (Populus sp.) gibi dağınık ağaçlar, saçaklı adaçayı (Artemisia frigida) gibi bitkiler içeren, kurak ve yarı kurak yüksek arazilerdeki otlaklardır. Zeytin sırtlı cep farelerinin yuvaları, hem kumlu hem de killi topraklarda bulunur.
Zeytin sırtlı cep faresi, Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri’nin merkezi Great Plains bölgesinde yaygın olarak dağılmıştır. Korunan birçok alanda mevcutlardır ve yerel olarak yaygındırlar. Bu tür büyük tehditlerle karşılaşmamaktadır ve nüfusu sabittir. Bu nedenlerden dolayı, IUCN , bu kemirgen türünü “en az endişe verici” kemirgen türü olarak listelemiştir.
Davranış
Zeytin sırtlı cep faresi gececidir. 2 m (6 ft 7 inç) derinliğe ulaşabilen ve girişin her iki tarafında 3 m (9,8 ft) boyunca yayılan tünellere sahip, geniş bir oyuk sisteminde yeraltında yaşar. Beslenmelerinin büyük bir kısmını, yanak keselerinde toplanan ve fazlalıkları yuvadaki bölmelerde depolanan yabancı ot türlerinin tohumları oluşturur. Zeytin sırtlı cep fareleri ayrıca bitkilerin bazı yeşil kısımlarını da tüketir. Üreme yaz aylarında gerçekleşir ve genellikle 4 ile 6 yavrudan bir ya da daha fazla yavru üretilir.
Zeytin sırtlı cep farelerinin gebelik süresi 30 gündür. Bu türün bazı bölgelerde kış uykusuna yatmadığı bildirilir, ancak Alberta’da 8 aya kadar kış uykusunda kalabildiği gözlenmiştir. Yuvadaki tohumların oranı, cep faresinin sonbahar, kış ve ilkbaharın başlarında toprak üzerinde ortaya çıkmadığı zamanlarda, yaşamlarını devam ettirebilmelerine yardımcı olabilir. Esaret altında tutulan zeytin sırtlı cep farelerinin, tohumları toprak yüzeyinin altına sakladıkları ve daha sonraki bir tarihte, önbellekleri sayesinde kokuyla tohumları buldukları ve burunları ile toprağı araştırdıkları bilinmektedir. Ayrıca yanak keselerini yiyeceklerinden boşaltıp, kuma sürterek temizledikleri de görülmüştür.
