Bilimsel adı: Mus spicilegus. Step fare ya da yerleşme-yapı fare olarak da bilinen bozkır faresi, sıçangiller ailesinden bir kemirgen türüdür. Bu tür Avusturya, Bosna Hersek, Bulgaristan, Hırvatistan, Çek Cumhuriyeti, Macaristan, Kuzey Makedonya, Romanya, Sırbistan ve Karadağ, Slovakya, Slovenya ve Ukrayna’da ki otlaklarda ve diğer açık alanlarda bulunur.
Taksonomi
Bozkır faresi, Avusturya’dan Güney Ukrayna ve Yunanistan’a kadar uzanır. Bu türe ait iki alt tür bilinmektedir. M. s. Spicilegus, aralığın çoğunu kaplayan aday alt tür ve M. s. Adriyatik kıyısındaki izole bir alt popülasyon olan adriaticus.
Açıklama
Baş ve vücut uzunluğu 70 ile 80 mm (2,76 ve 3,15 inç) arasında olan bozkır faresinin, kuyruğu ise 55 ile 65 mm (2,17 ve 2,56 inç) uzunluğundadır. Renk çoğunlukla kırmızılık göstermeyen tek tip bir gridir, ancak bazı popülasyonlar çift renklidir ve alt kısımları daha soluktur. Kuyruk, diğer ilgili türlerden daha incedir. Bu fare, görünüş olarak sıradan ev faresine (Mus musculus) çok benzer ve bu yüzden ikisi genellikle kafa karıştırıcı olabilir. Bu iki tür arasındaki en önemli fark, Bozkır faresinin höyük kurma eğilimi olmasıdır, ancak bunlar yalnızca yılın belirli zamanlarında görülür.
Ekoloji
Bu tür otlakta, bozkırda, ekili arazilerde, meyve bahçelerinde, açıklıklarda ve ormanlık alan sınırlarında bulunur. Bozkır faresi sonbaharda höyük inşa etme alışkanlığı bakımından diğer fare türleri arasında benzersizdir. Bunlar, birkaç fare tarafından oluşturulur. Daha normal boyutlardaki farelerin çapı 1 ile 2 m (3 ile 7 ft) olmasına rağmen, çapı 4 m’ye (13 ft) kadar olabilir. Höyükleri inşa etmek için yaklaşık 4 ile 14 fare işbirliği yapar ve bunlar, muhtemelen annenin soyuyla yakından ilişkili olabilir. Höyük, altında bir yuvalama odası olan, 10 kilograma kadar tohum ve tahıl tutabilen depolama odaları üzerine inşa edilmiştir. Hektar başına en fazla 20 höyük (dönüm başına 8) tipiktir, ancak özellikle uygun koşullar altında bundan çok daha fazlası olabilir.
Bozkır faresinin üremesi mevsimseldir ve üreme Mart ve Ekim ayları arasında gerçekleşir. Kışı höyükte geçiren altı ile sekiz aylık genç dişiler, ilkbaharda ürerler ve yıl boyunca dört ya da beş litre yavruya sahip olabilir. Yaz aylarında çoğu bozkır faresi basit yuvalarda yaşar, ancak bazıları da höyükte yaşamaya devam eder. Eğer höyük sağlam kalırsa, sonbaharda kışlık dönemler için yeniden kullanılabilir. Tahıl ekinlerinin olgunlaştığı ve diğer bitkilerin tohum ürettiği Ağustos ortası ile Kasım ortası arasında, yeni höyükler inşa edilir. İnşaat, üç ile dört haftalık gençler tarafından yapılır. Höyük bozkır farelerinin kışlık evleridir ve bazen yetişkin fareler birlikte yaşamaktadır. Höyüklerin yapımı genellikle iki ya da üç hafta sürer. Höyük boyutları, dahil olan hayvanların sayısına ve yiyecek arzının bolluğuna bağlıdır. Örneğin bir höyükte depolanmış 84 bitki türünün tohumları bulunmuştur. Bozkır faresi, geniş bir yelpazeye sahip yaygın bir kemirgen türüdür. Uluslararası Doğayı Koruma Birliği, tarımın yoğunlaşmasının ve çimenli bozkırların yok edilmesinin, bozkır faresinin geleceği için bir tehdit olabileceğini belirtmiş ve koruma statüsünü “en az endişe verici” olarak değerlendirmiştir.
Taksonomi
Bozkır faresi, Avusturya’dan Güney Ukrayna ve Yunanistan’a kadar uzanır. Bu türe ait iki alt tür bilinmektedir. M. s. Spicilegus, aralığın çoğunu kaplayan aday alt tür ve M. s. Adriyatik kıyısındaki izole bir alt popülasyon olan adriaticus.
Açıklama
Baş ve vücut uzunluğu 70 ile 80 mm (2,76 ve 3,15 inç) arasında olan bozkır faresinin, kuyruğu ise 55 ile 65 mm (2,17 ve 2,56 inç) uzunluğundadır. Renk çoğunlukla kırmızılık göstermeyen tek tip bir gridir, ancak bazı popülasyonlar çift renklidir ve alt kısımları daha soluktur. Kuyruk, diğer ilgili türlerden daha incedir. Bu fare, görünüş olarak sıradan ev faresine (Mus musculus) çok benzer ve bu yüzden ikisi genellikle kafa karıştırıcı olabilir. Bu iki tür arasındaki en önemli fark, Bozkır faresinin höyük kurma eğilimi olmasıdır, ancak bunlar yalnızca yılın belirli zamanlarında görülür.
Ekoloji
Bu tür otlakta, bozkırda, ekili arazilerde, meyve bahçelerinde, açıklıklarda ve ormanlık alan sınırlarında bulunur. Bozkır faresi sonbaharda höyük inşa etme alışkanlığı bakımından diğer fare türleri arasında benzersizdir. Bunlar, birkaç fare tarafından oluşturulur. Daha normal boyutlardaki farelerin çapı 1 ile 2 m (3 ile 7 ft) olmasına rağmen, çapı 4 m’ye (13 ft) kadar olabilir. Höyükleri inşa etmek için yaklaşık 4 ile 14 fare işbirliği yapar ve bunlar, muhtemelen annenin soyuyla yakından ilişkili olabilir. Höyük, altında bir yuvalama odası olan, 10 kilograma kadar tohum ve tahıl tutabilen depolama odaları üzerine inşa edilmiştir. Hektar başına en fazla 20 höyük (dönüm başına 8) tipiktir, ancak özellikle uygun koşullar altında bundan çok daha fazlası olabilir.
Bozkır faresinin üremesi mevsimseldir ve üreme Mart ve Ekim ayları arasında gerçekleşir. Kışı höyükte geçiren altı ile sekiz aylık genç dişiler, ilkbaharda ürerler ve yıl boyunca dört ya da beş litre yavruya sahip olabilir. Yaz aylarında çoğu bozkır faresi basit yuvalarda yaşar, ancak bazıları da höyükte yaşamaya devam eder. Eğer höyük sağlam kalırsa, sonbaharda kışlık dönemler için yeniden kullanılabilir. Tahıl ekinlerinin olgunlaştığı ve diğer bitkilerin tohum ürettiği Ağustos ortası ile Kasım ortası arasında, yeni höyükler inşa edilir. İnşaat, üç ile dört haftalık gençler tarafından yapılır. Höyük bozkır farelerinin kışlık evleridir ve bazen yetişkin fareler birlikte yaşamaktadır. Höyüklerin yapımı genellikle iki ya da üç hafta sürer. Höyük boyutları, dahil olan hayvanların sayısına ve yiyecek arzının bolluğuna bağlıdır. Örneğin bir höyükte depolanmış 84 bitki türünün tohumları bulunmuştur. Bozkır faresi, geniş bir yelpazeye sahip yaygın bir kemirgen türüdür. Uluslararası Doğayı Koruma Birliği, tarımın yoğunlaşmasının ve çimenli bozkırların yok edilmesinin, bozkır faresinin geleceği için bir tehdit olabileceğini belirtmiş ve koruma statüsünü “en az endişe verici” olarak değerlendirmiştir.
