Bilimsel ismi: Peromyscus maniculatus
Görünüm
Geyik fareleri yuvarlak ve ince olup, boyu 7 ila 10 cm arasında değişmektedir. Sivri bir burnu ve iri siyah boncuklu gözleri vardır. Kulakları, üzerlerini saran küçük kürklerle kaplıdır ve büyüktür. Vücutlarının üst kısmı açık kahverengimsi – kırmızımsı, alt göbek kısmı beyaz ve ayakları çift renklidir. Kuyrukları kısadır (5 ile 13 cm olabilir) ve belirgin bir şekilde iki renklidir (üstte koyu ve altta açık) Ayrıca kuyrukları kısa, ince tüylerle kaplıdır. Geyik fareleri, burundan kuyruğa kadar 12 ila 28 cm ölçülerindedir. Ağırlıkları ise 15 ile 32 gram arasındadır. Geyik farelerinin kürkleri, geyiklerin kürkleriyle benzer renklerde olduğu için bu adı almıştır. En belirgin karakteristik özellikleri, iki renkli kuyruklarıdır. Pek çok insan geyik faresine “tarla faresi” adını verir. Geyik fareleri doğumda kör, pembe ve tüysüzdür. 1 ile 3 gr. ağırlığındadırlar ve 24 saat içinde renk değiştirmeye başlarlar. Doğumdan sonraki üçüncü günde kulaklar açılır. Gözler iki hafta içinde açılır.
Yaşam Alanları
Geyik fareleri bahçede bol miktarda bitki örtüsü, kaya yığınları veya yakacak odun bulunan koruyucu alanlara sahip evlere çekilirler. Bu zararlılar, soğuk havalarda kırsal bölgelerdeki evlerin yanı sıra kabinlere ve ahırlara gizlice girebilir. Bu fareler küçüktür ve iç mekanda zemine yakın küçük deliklerden kolayca geçerler. Çatı katlarına gizlice girmek için sarmaşıkları ve ağaç dallarını kullanırlar. Geyik fareleri yaygın olarak çayırlarla veya diğer gür ormanlık alanlarla ilişkilendirilirler. Bu zararlılar, özellikle uzun otlu veya fırçalı alanların olduğu ormanlık ve otlak alanlarını tercih ederler. Kışın, geyik fareleri yiyecek ve sıcaklık arayışı içinde olduklarından iç alanlara girerler. Soğuk aylarda halsizleşmelerine rağmen, geyik fareleri kış uykusuna yatmazlar. En çok bodrumları, garajları, sundurmaları ve ağaç deliklerini tercih ederler.
Zararları
Geyik fareleri evlerde, depolanmış mobilyaların veya şiltelerin içinde dağınık yuvalar yaparlar ve iç mekanda yiyecekleri önbelleğe alırlar. Bu saklanmış fındık ve meyveler böcekleri ve diğer zararlıları da eve çeker. Geyik fareleri zararsız görünebilirler, ancak bunlar fare parazitleri veya bulaşmış gıdalar yoluyla yayılabilecek tehlikeli hastalıkların taşıyıcılarıdır. Geyik fareler (Peromyscus maniculatus), Lyme hastalığının önemli rezervuarlarından biri olan beyaz ayaklı geyik faresi (Peromyscus leucopus) ile karıştırılmamalıdır. Geyik fareleri atık yoluyla bulaşan bir hastalık olan hantavirüs pulmoner sendromunun ana taşıyıcılarından biridir. Bu Geyik faresi (Peromyscus maniculatus) tarafından taşınan bilinen en ciddi hastalıktır. Hantavirüsün taşıyıcıları olduklarından, bu fareler potansiyel olarak aşırı tehlikelidir. Hantavirüs Pulmoner Sendromu (HPS), fare dışkıları, idrar veya karkaslar rahatsız edildiğinde yayılabilir. İnsanlar virüsü kemirgenin dışkılarından, yuvalama malzemelerinden ve aerosol haline gelen ve solunur hale gelen tükürüklerden alırlar. HPS havalanır ve bölgedeki insanlar tarafından solunur. İnsanların bu hastalığı alabilmesinin bir başka yolu, virüs bulaşmış geyik farelerinin idrar veya dışkıları ile kontamine olmuş bir şeye dokunmak ya da virüsü almak ve sonra da burun veya ağızlarına aktarmaktır. Hantavirüs pulmoner sendromu hastalığı kişiden kişiye bulaşmaz. Fare dışkıları tutulurken azami özen gösterilmelidir. Eldiven ve yüz maskesi kullanılması şiddetle önerilir. Dışkıları süpürmemek en iyisidir, çünkü bu Hanta virüsün havaya salınmasını artırabilir.
Davranışları
Geyik fareleri genelde otçudur, ancak başka şeyleri de tüketebilirler. Bu kemirgenler tohum, fındık, küçük meyveler ve haşerat yemeyi tercih ederler. Geyik fareleri gıda malzemelerini istifler ve aktif olarak yuva alanlarına yakın yiyecekleri tercih ederler. Bu fareler ortalama 2 ile 24 ay yaşar. Cinsel olgunluğa yaklaşık 7-8 hafta içerisinde ulaşırlar. Genellikle sıcak aylarda yılda 2 ile 4 litre üretirler. Tipik litreler 3 ile 5 birey içerir, ancak birey sayısı 8 taneye kadar çıkabilir.
Geyik Farelerinden Kurtulma Yolları
Bir alanın geyik fare popülasyonuna ev sahipliği yapmasını önlemek için koruyucu önlemler alınabilir. Kemirgen geçirmez malzemelerin dış cephede ki girişlerde kullanılması bu kemirgenlerin içeri girmesini engeller. Boyuttan bağımsız olarak, tüm delikler bu malzemelerle kapatılmalıdır; geyik fareleri bir bozuk para büyüklüğündeki deliklerden bile geçebilmektedir. Yabani otları ve çimleri biçerek bahçedeki dağınıklığı kaldırmak, bu alanların geyik fareleri için daha az çekici olmasını sağlar. Defansif gıda ambalajı da yardımcı olacak bir kurtulma yoludur. Paslanmaz çelik, cam, ve kalın, ağır plastikten yapılmış yiyecek kapları, kağıt kutulardan ve plastik torbalardan daha iyidir.
Garajlarda, tavan aralarında ya da gezinme alanlarında depolanan kutular ve eşyalar geyik fareleri için ideal yuva yerleridir. Bunlar dikkatlice incelenmelidir. Bu alanlar düzenli tutulmalıdır. Bu şekilde fare aktivitesini tespit etmek daha kolay olacaktır. Geyik farelerin istila altındaki alandan uzaklaştırılması zor olmaktadır. Çoğu tedavi yöntemi tuzakları içerir. Mevcut bir geyik faresi istilasını tedavi etmek için profesyonel haşere kontrolü gereklidir. Haşere yönetimi uzmanı (PMP), fare haşeresini geyik faresi olarak onaylar ve ardından bir tedavi planı oluşturur. Planlar, geyik farelerinin nerede yaşadığına (içeride veya dışarıda) bağlıdır.
Görünüm
Geyik fareleri yuvarlak ve ince olup, boyu 7 ila 10 cm arasında değişmektedir. Sivri bir burnu ve iri siyah boncuklu gözleri vardır. Kulakları, üzerlerini saran küçük kürklerle kaplıdır ve büyüktür. Vücutlarının üst kısmı açık kahverengimsi – kırmızımsı, alt göbek kısmı beyaz ve ayakları çift renklidir. Kuyrukları kısadır (5 ile 13 cm olabilir) ve belirgin bir şekilde iki renklidir (üstte koyu ve altta açık) Ayrıca kuyrukları kısa, ince tüylerle kaplıdır. Geyik fareleri, burundan kuyruğa kadar 12 ila 28 cm ölçülerindedir. Ağırlıkları ise 15 ile 32 gram arasındadır. Geyik farelerinin kürkleri, geyiklerin kürkleriyle benzer renklerde olduğu için bu adı almıştır. En belirgin karakteristik özellikleri, iki renkli kuyruklarıdır. Pek çok insan geyik faresine “tarla faresi” adını verir. Geyik fareleri doğumda kör, pembe ve tüysüzdür. 1 ile 3 gr. ağırlığındadırlar ve 24 saat içinde renk değiştirmeye başlarlar. Doğumdan sonraki üçüncü günde kulaklar açılır. Gözler iki hafta içinde açılır.
Yaşam Alanları
Geyik fareleri bahçede bol miktarda bitki örtüsü, kaya yığınları veya yakacak odun bulunan koruyucu alanlara sahip evlere çekilirler. Bu zararlılar, soğuk havalarda kırsal bölgelerdeki evlerin yanı sıra kabinlere ve ahırlara gizlice girebilir. Bu fareler küçüktür ve iç mekanda zemine yakın küçük deliklerden kolayca geçerler. Çatı katlarına gizlice girmek için sarmaşıkları ve ağaç dallarını kullanırlar. Geyik fareleri yaygın olarak çayırlarla veya diğer gür ormanlık alanlarla ilişkilendirilirler. Bu zararlılar, özellikle uzun otlu veya fırçalı alanların olduğu ormanlık ve otlak alanlarını tercih ederler. Kışın, geyik fareleri yiyecek ve sıcaklık arayışı içinde olduklarından iç alanlara girerler. Soğuk aylarda halsizleşmelerine rağmen, geyik fareleri kış uykusuna yatmazlar. En çok bodrumları, garajları, sundurmaları ve ağaç deliklerini tercih ederler.
Zararları
Geyik fareleri evlerde, depolanmış mobilyaların veya şiltelerin içinde dağınık yuvalar yaparlar ve iç mekanda yiyecekleri önbelleğe alırlar. Bu saklanmış fındık ve meyveler böcekleri ve diğer zararlıları da eve çeker. Geyik fareleri zararsız görünebilirler, ancak bunlar fare parazitleri veya bulaşmış gıdalar yoluyla yayılabilecek tehlikeli hastalıkların taşıyıcılarıdır. Geyik fareler (Peromyscus maniculatus), Lyme hastalığının önemli rezervuarlarından biri olan beyaz ayaklı geyik faresi (Peromyscus leucopus) ile karıştırılmamalıdır. Geyik fareleri atık yoluyla bulaşan bir hastalık olan hantavirüs pulmoner sendromunun ana taşıyıcılarından biridir. Bu Geyik faresi (Peromyscus maniculatus) tarafından taşınan bilinen en ciddi hastalıktır. Hantavirüsün taşıyıcıları olduklarından, bu fareler potansiyel olarak aşırı tehlikelidir. Hantavirüs Pulmoner Sendromu (HPS), fare dışkıları, idrar veya karkaslar rahatsız edildiğinde yayılabilir. İnsanlar virüsü kemirgenin dışkılarından, yuvalama malzemelerinden ve aerosol haline gelen ve solunur hale gelen tükürüklerden alırlar. HPS havalanır ve bölgedeki insanlar tarafından solunur. İnsanların bu hastalığı alabilmesinin bir başka yolu, virüs bulaşmış geyik farelerinin idrar veya dışkıları ile kontamine olmuş bir şeye dokunmak ya da virüsü almak ve sonra da burun veya ağızlarına aktarmaktır. Hantavirüs pulmoner sendromu hastalığı kişiden kişiye bulaşmaz. Fare dışkıları tutulurken azami özen gösterilmelidir. Eldiven ve yüz maskesi kullanılması şiddetle önerilir. Dışkıları süpürmemek en iyisidir, çünkü bu Hanta virüsün havaya salınmasını artırabilir.
Davranışları
Geyik fareleri genelde otçudur, ancak başka şeyleri de tüketebilirler. Bu kemirgenler tohum, fındık, küçük meyveler ve haşerat yemeyi tercih ederler. Geyik fareleri gıda malzemelerini istifler ve aktif olarak yuva alanlarına yakın yiyecekleri tercih ederler. Bu fareler ortalama 2 ile 24 ay yaşar. Cinsel olgunluğa yaklaşık 7-8 hafta içerisinde ulaşırlar. Genellikle sıcak aylarda yılda 2 ile 4 litre üretirler. Tipik litreler 3 ile 5 birey içerir, ancak birey sayısı 8 taneye kadar çıkabilir.
Geyik Farelerinden Kurtulma Yolları
Bir alanın geyik fare popülasyonuna ev sahipliği yapmasını önlemek için koruyucu önlemler alınabilir. Kemirgen geçirmez malzemelerin dış cephede ki girişlerde kullanılması bu kemirgenlerin içeri girmesini engeller. Boyuttan bağımsız olarak, tüm delikler bu malzemelerle kapatılmalıdır; geyik fareleri bir bozuk para büyüklüğündeki deliklerden bile geçebilmektedir. Yabani otları ve çimleri biçerek bahçedeki dağınıklığı kaldırmak, bu alanların geyik fareleri için daha az çekici olmasını sağlar. Defansif gıda ambalajı da yardımcı olacak bir kurtulma yoludur. Paslanmaz çelik, cam, ve kalın, ağır plastikten yapılmış yiyecek kapları, kağıt kutulardan ve plastik torbalardan daha iyidir.
Garajlarda, tavan aralarında ya da gezinme alanlarında depolanan kutular ve eşyalar geyik fareleri için ideal yuva yerleridir. Bunlar dikkatlice incelenmelidir. Bu alanlar düzenli tutulmalıdır. Bu şekilde fare aktivitesini tespit etmek daha kolay olacaktır. Geyik farelerin istila altındaki alandan uzaklaştırılması zor olmaktadır. Çoğu tedavi yöntemi tuzakları içerir. Mevcut bir geyik faresi istilasını tedavi etmek için profesyonel haşere kontrolü gereklidir. Haşere yönetimi uzmanı (PMP), fare haşeresini geyik faresi olarak onaylar ve ardından bir tedavi planı oluşturur. Planlar, geyik farelerinin nerede yaşadığına (içeride veya dışarıda) bağlıdır.
